Zaman öğretti her şeyi,
Kabil Habil’le öldürmeyi,
Sen severken ölmeyi,
Ve ben hayata yaşarken,
Küsmeyi öğrendim,
Doğduğumda ruhum bir kuştu,
Zaman ona uçmayı öğretti,
Sen göçmeyi,
Ben yok olmayı öğrettim,
Kalbim bir denizdi,
Sen ona göl olmayı,
Ben ona çöl olmayı öğrettim,
Her şey ne garip değil mi?
Önce zaman öğretti,
Sonra Kabil,
Sonra sen,
Eskiden bir ben vardı,
O da kalmadı zamanla,
Kemal bey Tebrik ederim güzel olmuş.
Teşekkür ederim
Eskiden bir ben vardı,
O da kalmadı zamanla.
Söylenecek bir söz bırakmamışsınız. Bu sözler hayatın ta kendisi gibi…
Teşekkür ederim Betül hanım hayat edebiyattır bizde yeterince bulunduruyoruz sanırım