Yaşadığımız bu dönemde insanlığın koşturmasının muhakkak ki türlü sebepleri var. Fakat bu sebeplerin başında mutluluk ve huzur gibi soyut dediğimiz kavramlar ve duygular hasıl oluyor. İnsan çok garip, maddenin peşinden koşarak maneviyata erişebileceğini sanıyor. Ama kendimiz makine oluyoruz, haberimiz yok.
Evet, teknoloji çağında olabiliriz ancak kendimizi koşturmacaya bu kadar kaptırmanın ne kıymeti harbiyesi var? Yahut paranın bizi satın alabilme olasılığı gözümüzü nasıl korkutmuyor? Allah muhafaza buyursun!
Huzuru alsam elime o bile kendi özünden koparıldığı için çırpınacak. Çünkü huzur maneviyatta gizli… Sevmekte gizli… Hülasa duygularda gizli…
Parada değil. Kıyafetlerde değil. Kafelerde değil. Lüks evlerde, lüks arabalarda değil. Kısacası bedende değil, ruhta gizli…
Misal; huzur doğada. Papatyalarda, zambaklarda, lavantalarda… Ağaçlarda… Ağaçtan bir meyve koparıp onu yemekte. Bir bitki yetiştirmekte.
Huzur denizde. Dalga sesinde. Ayaklarında hissettiğin kum tanelerinin yumuşaklığında. Martıları seyretmekte gizli.
Huzuru çok uzaklarda aramaya gerek yok. Evimizde gizli… Secdede gizli. Duada gizli. Nasip ve Vuslatta gizli…
Huzurun çırpınışını görüp geç kalmadan onu kurtarmak lazım geliyor.
Kalın sağlıcakla, huzurla…
Erva Esma Güler