in

İçim Bir Çocuk Ağlaması

Dört sene,
Dört yıl,
Hep aynı terane,
Bozuk plakta dönen çocukluğum,

Ayrandan beyaz bıyık yaptığımız zamanlar,
Büyümek diyorduk içimizden,
Oysa bir büyüsü de yokmuş büyümenin,
Sorumluluklar cehennemi,
Adlı hayat piyesinde,
Keşke hep oynadığım rol,
Bir çocuk ağlaması olsaydı,
En azından bilirdim,
İçimde yaşayan çocuğun,
Ölmediğini,
Ve tepki verebildiğini,
Ben hiç çocuk olmadım,
8 yaşından beri,
İnsanlar dünyanın sırtında,
Ve dünya benim sırtımda dönerken,
Nasıl olur da,
Bir çocuk,
Gülmez içimde,
Nasıl oluyor da,
Doğduğumda refleks olan ağlayışlar,
Ve yaşlar kalır içimde,

Eseri Beğendiniz mi?

4 Yorum

Yorum Gönder
  1. Bir çocukluk en güzel bu şekilde anlatılırdı herhalde her ne kadar o döneme özlem duysakta eminim iki gün sonra bu yıllar gençlik yıllarımız için belkide aynı duygular yaşanacak. Bu yüzden anın tadını çıkarıp içinizde kalan yapmak istediğiniz ne varsa yapın. Ve hep gülümseyin hayata falan degil bunu söyleyenler halt etmiş. En güzel gülümsemeyi kendimiz hakediyoruz aynanın karşısına geçip hep Gülün bir süre sonra bağımlılık yapar( denendi tavsiye edilir.)

  2. Dilimin döndüğünce anlatmaya çalıştım gönül isterdiki daha güzel olsun teşekkür ederim naif düşünceleriniz için.

  3. Eseriniz bu sitede en beğendiğim eserler arasına girdi diyebilirim. Çok beğendim, elinize emeğinize sağlık. Başka şiirlerinizi de okumayı isterim

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Veda Vakti

Kıymet Bilmek Gerek