İNNÂ FETAHNÂ LEKE FETHAN MÜBÎNÂ
“Doğrusu biz sana (zafer yollarını) açtık; apaçık bir fetih ihsan ettik.” (Abdullah-Ahmet Akgül meali)
29 Mayıs 1453’ten bugüne 567 koca yıl geçmiştir. Peygamber efendimizin kelâmına lâyık bulunan İkinci Mehmet, fethinden sonra “Fatih” yani yenen kimse anlamına gelen bu ünvanı alarak Fatih Sultan Mehmed Han olarak tarihin sayfalarına altın harflerle yazılmıştır.
Fatih Sultan Mehmed yedinci Osmanlı Padişahı olup İkinci Murat’ın oğludur. İlk başta 12 yaşında tahta çıkmıştır. Biz şu anda 12 yaşında olan şahsiyetlere “çocuktur beceremez, yapamaz” derken, atalarımız bu yaşlarda devlet yönetmişlerdir. 1 yıl 9 ay tahtta kaldıktan sonra tahttan inmiştir.
İkinci kez tahta çıktığında 18 yaşındaydı Fatih. Şu anda hâlâ cahil görünürken 18 yaşındaki bir genç, ecdadımız fetih planları yapıyordu.
Bizans İstanbul’u surlarla çevrelemişti. Hatta öyle ki İkinci Mehmet’in fetih için çabalarını gören Bizans surları daha da güçlendirip Haliç’in girişini zincirlerle kapattırmıştır.
İkinci Mehmed “Ey Konstantiniye! Ya sen beni alırsın, ya ben seni!” diyerek 6 Nisan1453’te İstanbul kuşatmasını başlattı. 22 Nisan 1453 gecesinde ise o dilden dile dolaşan gemileri karadan yürüttü bizim ecdadımız…
Ve 29 Mayıs 1453 Salı günü bir çağ kapandı, bir çağ açıldı. İstanbul “başkent” oldu.
1 Haziran günü Ayasofya kilise iken camiiye çevrildi.
Fatih çok zeki bir padişahtı. Siyasî ve politik hamleleri çok iyi yapardı. İstanbul’u fethinde de göstermiş olduğu başarılardan bunu çok rahat anlayabiliyoruz.
Marşta da dendiği üzere “Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın!” Bu nedenle ecdada lâyık olabilmek adına elimize geçen her güzel fırsatı değerlendirmeli ve buna göre yaşamalıyız.
Bu yazıyı Fatih Sultan Mehmet’in şu sözü ile bitirelim o zaman;
“Benim kudretimin ulaştığı yere onların hayalleri dahi ulaşamaz!” Bu yazıyı kendi hayatımızda da yaşatırsak “Evlâd-ı Fatihan” olmayı asıl o zaman başaracağız!
Kalın sağlıcakla…
Erva Esma Güler