Mozaikler Ağladı

Bardağa koyduğum tarih şerbetim aldığı kadar, 
Ayasofya okuduğum kadar kağıdıma dökülür. 
Onu tanımayan gözler, size ne utançtır. 
Oku yiğidim bari sözcükler tekrarlansın. 

Tarihin kademe kademe aldığı sayfalar, 
Bugün Ayasofya’dan anlatsın. 
Naçar kalmış bu millet duymadıklarına ağlasın. 
Ayasofya yıllarca Bizans soytarısına ağladı, 
Duvarlarına işlenmiş mozaiklere kireç boyandı. 
Bitmedi ondaki Bizans nefreti
Kubben sevmedi onu defalarca tekrir etti. 
Söküp attıramadı o mozaik işlemeleri
Sultanahmet de yüreği buruk yıllarca inledi. 
Fatih İstanbul’un kahramanıydı, Ayasofya’nın ilk aşkı
Sırtını yasladığı iki kubbe ona fatihin armağanıydı
Sana dokunan kutlu eller , asırlarca yaşadı
Toprağın kutsal toprak, sermayen aziz vatandı. 
Sen konuştun kimse duymadı
Onlar ki kulakları sağır, gözleri kör olandı. 
Mekke’nin gönlünü almadan toprakları mabet olmadı. 
Ayet söyledi Bizans ise hiç durmadı. 
Sen tarihimizin emaneti Ayasofya
İslama açıldın, her kapından Anadolu’ya karıştın
Başka milletin lehçesi karışık, sen islamla tanıştın. 

Aliye Nur Akarsel