Işıkları sönmüş gibi şehrin .
Binlerce insan arasında tek başımayım .
Dilimde bir şarkı ve nakaratında dolanıveriyorum .
Takılı kalmış bir plak gibi .
Sanırım kalbimi üzüyor bazı şeyler.
Şaşırmamakta lazım , insanın insana yaptıklarına .
Neticede her tuğladan duvar olmazmış .
Enkaz altında kaldı diyebilirim insanlara olan güvenim .
Hissediyorum yolunda değil bazı şeyler.
Ama biliyorum ki ; bazen bazı şeyler olmaz .
Ne kadar çaba göstersende ,
Ne kadar istesende olmaz .
Zorlamamak ve üstüne pek düşmemek gerekir .
Olmuyorsa , olmaması gerekiyordur , Üzülme .
Aslında hiçbir şey yapmakda istemiyorum .
Çünkü bazı şeylerin sonu yok .
Gerçekten !
Düşüncelerin , düşüşlerin , yıkıntıların , kalbe iz bırakanların ,
kıymet bilmeyenlerin , içinde kopan kıyametlerden habersiz olanların …
Kısaca bir şeylerden çok soğudum lakin ,
insanlardan mı ?
Yaşamdan mı ?
Bilemedim …
Azat Demir