Gayrı bir ayağı çukurda sayılırdı.
Leyla’sı için koca ömrünü tüketip
Aşkın romanını yazmıştı.
Yıllar sonra onunla karşılaştığı mekân
Ölüm kokusunun çöktüğü
Geceden karanlık,
Çölden daha ıssız kabristandı.
Unutamadığı sevdasına
Yetmiş bir yaşın verdiği kasvetle
Belki de son kez uzun uzun bakmıştı.
Katreyle ıslanmış dudaklarıyla
Öpücüğünü kondurduğu yer
Bu kez sevdiğinin tertemiz alnı değil,
Leyla’sının isminin yazdığı
Toz toprak içindeki mezar taşıydı.
Bir türlü bitiremediği,
Leyla’sına yazdığı romanın final bölümü
O vakit kirpiğinden süzülen
Son damla gözyaşıyla noktalanmıştı.
_Emre ÖZKAN_
Emre bey Yüreğinize sağlık