Yoruldum bu yalnız bırakılmalardan.
Her seferinde ardına bile bakmadan gidip, hiçbir şey olmamış gibi geri dönmelerinden…
Bir gün
Taşıracak bardağı son damla
Ve giden ben olacağım.
Sakın bekleme!
Çünkü
Son kez çıkacağım o kapıdan
dönüşü olmayacak gidişimin…
İşte o zaman anlayacaksın
Bir köşede yutkunarak
Elinin tersiyle gözyaşlarını silmek neymiş…
Ve anlayacaksın nasıl üşürmüş
Zemheri yalnızlıkta yüreği insanın…!
Canan Türkarslan Kiraz
Manidar bir eser, çokta güzel ve anlamlı… Aklıma “Kadınlar susarak gider,” cümlesini getirdi… Tebrik ederim keyifle okudum.
Çok teşekkür ediyorum efendim. Duygu yoğunluğumun tavan yaptığı bir anın ürünü.