Bilmem kaçıncı kez aynı şiiri farklı tonlarda yazıyorum,
Gönlüm o kadar yorulmuş ki,
Bir tutam aşkı,
Dönümlerce toprak ediyor,
Hele birde deniz kenarı koyunca şiirin ortasına,
En şaşalı ressamın portresini yırttırır bakana,
Sende böyle şiirler ve resimler gibiydin,
Ben seni kelimelerle anlatıp,
Anlamını resmederdim,
Yüzün gözün yüreğimden dökülür,
Ellerin ayakların ben olurdum,
Çünkü yalnızlık Allah’a mahsustur,
Ben ne seni sevmeden,
Ne de yazmadan edemem,
Zaten bilirsin en pahalı şarapların yanında,
En güzel kadınlar ve şiirler içilir,
Ama sen öyle değilsin sevgilim,
Sen içilmez,
Sadece doya doya izlenirsin,
Önemli olan yazmak yada resmetmek değildi,
Önemli olan yüreğini portreleştirmekti,
Bende seni çizdim,
Yüreğimi yüreğine katarak,
Kemal Ruhsar