Bugünlerde herkes farklı tecrübeler kazanacak şekilde bir şeyler yaşıyor. Tabii bu tecrübelerin en büyüğünü biz gençler kazanıyoruz. Her geçen gün teknolojiden uzaklaşacağım derken çok çok daha yakınlaşıyoruz. Anlayacağınız bazı şeyler ters tepmeye devam ediyor.
Geçtiğimiz senelerde okuldan bıktık diyen kardeşlerimiz bu sene okulların açılmasını heyecan ile bekliyor. Ne kadar tuhaf değil mi? Dünya tersine döndü derlerdi de inanmazdım, cidden öyleymiş.
Derslerimize giremez olduk. Teknoloji üzerinden sınıf ortamı oluşturulmaya çalışılıyor. Ama çabaların sonucu genelde yok denecek kadar az. Çünkü sosyal medyada ya da diğer teknolojik aletler ile sosyal olunmaz. İsmine kanmayın siz.
Gittiğimiz yerlerde dahi fotoğraf çekmeye çalışıp ânı telefon hafızasına sıkıştırıyoruz. Kendi hafızamızda yer etmesini komik bir şekilde engelleyerek. Güzel fotoğraf çekeceğim derken ânı kaybediyoruz hülâsa…
Birkaç haftadır da beyine takılacak olan çipten bahsediliyor. Artık teknolojiye sıkıştırılmış beyinler oluyoruz.
Teknoloji demişken bunun yararları yok mu? Var. Fakat biz yararlarını değil daha çok zararlarını görüyoruz. Yani kaş yapacağım derken göz çıkarıyoruz.
Hani sürekli anlatılıyor ya bilinçli kullanım, işte artık icraata geçmesi gereken bizler nezdinde bu. Uyarılar yapılmasına rağmen 6. organımız haline gelen telefonlar bizim yakamızı bırakmıyor. Onlar bize köle olacak derken biz onlara köle oluyoruz.
Aslında bu köleliği çözmenin birkaç yolu var tabii. Misal telefonu gündüzleri kapamak. Yahut bildirimlerini kapamak olabilir. Bu şekilde olduğu zaman çok çok işe yaradığını söyleyebilirim.
Yazardan not: Tavsiye vermek genelde beni çok mutlu ediyor. Yazılarımda bunu kullanmak cidden hoş. Eğer fayda sağlıyorsa çok mutlu edersiniz beni. Fiile dökeceğiniz vakit bana da söylemeyi unutmayın :)) Artık her yazının sonunda böyle ufak notlar vereceğim. Yazı yazan birinin okuru ile iç içe olması en önemli detay.
Kalın sağlıcakla…
Erva Esma GÜLER