İnsan Aşık Olunca

İnsan Aşık Olunca

İnsan ne kadar kavuşamazsa o kadar sever bence, hem öyle olmasaydı Leyla ile Mecnun da kavuşmuş olmaz mıydı? Ve sevdiği kadar da yanar insan Mecnun misali çöle düşse üşür. Çünkü yüreğindeki ateş daha fazladır. Ona çölün ateşi etki etmez. Sevenler de böyledir içindeki ateş sevda bitmeden sönmez bir türlü. Çünkü bu aşktır ve gelip geçici bir duygu değildir. Kutsaldır hem Allah’a ulaştırır zaman zaman.

Leyla’dan Mevla’ya ulaşmak o kadar kolay değildir fakat önce yaşamak gerek sevdayı doruklarda. Birini ölesiye sevmek gerek. Hiçbir çıkar düşünmeksizin karşılık veremese de sevmek. Öyle bir sevmek ki dünyalar yetmez sığdırmaya. Satırlar yetmez anlatmaya. Dil Lal olur konuşamaz sonra. Aşkı anlatmak için önce yaşamak gerek yaşayarak anlatmak gerek. Birini uğrunda ölecek kadar sevmeye cesaretiniz varsa o zaman aşık olmuşsunuz demektir. O acı çekince sizin yüreğiniz sızlaması lazım. O gülerse sizin için güneş doğması lazım kalbinizde.

Sevmek işte o zaman gerçekleşmiş sayılır. Hakkını vermek gerek birini sevince. Üç günlük değil zamane aşkları gibi öylesine değil ölesiye sevmek. Aşkı bundan daha güzel tarif eden bir cümle görmedim. Üstada sormuşlar: sevmek ile hoşlanmak arasındaki fark nedir diye. O da “Hoşlanmak spor yapmak gibidir” der. “Sevmek yani aşk ise nefes almak gibidir “der, onsuz yaşayamazsın yani. Ne kadar doğru bir şey. Aşık olunca insan sevdiğine ihtiyaç duyar. Yanında olmaya sesini duymaya belki yanında olmasa da o kişi tarafından düşünülmeye ihtiyaç duyar insan. Ve bu ihtiyaç duyduğu şey gerçekleşmezse kederlenir ve üzüntüye düşer. İşte aşk budur. Ne onu mutlu yaşayana. Gönlü yananlara…

Hatice Akcan(Garibi) 

Eserde kullanılan fotoğraf

Fotoğraf: Ayşe Yağcı

YouTube kanalımıza abone olabilirsiniz: Edebi Alem

Eser: “İnsan Aşık Olunca”