Dört sene,
Dört yıl,
Hep aynı terane,
Bozuk plakta dönen çocukluğum,
Ayrandan beyaz bıyık yaptığımız zamanlar,
Büyümek diyorduk içimizden,
Oysa bir büyüsü de yokmuş büyümenin,
Sorumluluklar cehennemi,
Adlı hayat piyesinde,
Keşke hep oynadığım rol,
Bir çocuk ağlaması olsaydı,
En azından bilirdim,
İçimde yaşayan çocuğun,
Ölmediğini,
Ve tepki verebildiğini,
Ben hiç çocuk olmadım,
8 yaşından beri,
İnsanlar dünyanın sırtında,
Ve dünya benim sırtımda dönerken,
Nasıl olur da,
Bir çocuk,
Gülmez içimde,
Nasıl oluyor da,
Doğduğumda refleks olan ağlayışlar,
Ve yaşlar kalır içimde,