İnsan ile kalem başladı hasbihale
İnsan kaleme bakıp dalıverdi hayale
Kalem dile gelip konuşuverdi
İnsan düşündü : “Bu kalem ne bilge!”
Kalem dedi “Derdin nedir? Niye tasalanırsın?”
Dünya’ya aldanıp da boşa telaşlanırsın
Gözünü aç zaman bu bekleyesi hiç yoktur
Hırsının peşine düşüp çabuk yaşlanırsın
İnsan kalktı yerinden siniri çıktı başa
Kaleme döndü dedi dönesin inşallah taşa
Duamı ettim bakıp göresin hele
O zaman dersin yaptıklarına bir “hata”
Kalem dedi bakın hele şu kızgın insana
Zamanında bilgeydim şimdi çevirdi taşa
Söylediğim açıktır hırsa lüzum hiç yoktur
Bu dünyadan göçeceğiz kalmaz ne komutan ne paşa
Kalem düştü yerinden mürekkebi yere damladı
Bunu gören insan hiç de bir ders almadı
Zannetti rahatladı kavuştu feraha
Sinirinden zaten pek de sabrı kalmadı
Mükremin Aslan