Çoğu zaman gönüldekilerin dilde tefsiri olmaz . Kurmak aklımıza gelmez ama öyle cümleler var ki, dilinden tutup çekiyormuşcasına gösterir sana. Sen anlarsın, sanki sen anlatmışsın gibi.
Kendi alfabenin harfleri birleşip kelime olmadı, kelimelerin cümlelere varmadı. Yaşadıkların dolandırdı dilini, bırak cümle kurmayı, konuşmadın bile. Sonra açtın kitabı, kaldırdın kafanı biraz etrafa baktın. Bir cümle gördün kimsenin görmediği yerde. İçin cız etti oturduğun yerde. “İşte bu!” dedin belli ki. İki kere ikinin dört ettiğine inandığın kadar inanmıştın bu gerçeğe. Bahsetmek istemiştin de kıvranıp durmuştun. Sonra açıp yine o kitabı okumuştun. İşte ben, böyle cümleler kurmak istiyorum. Anlamının bile senin acılarına tesir ettiği cümleler… Çünkü; Böyle şeyler seni başka bir sana götürürler!
Lahza