Çok şey yazmak istiyorum, çok şey anlatmak…
Boğazımda düğüm olup kalan, içimi kanata kanata yutkunduğum ne çok cümlem var bir bilsen.
Kulaklarımı sağır eden sessiz bir çığlık yankı olup çarpıyor kalbimin duvarlarına, yıkılıyor duvarlar ve ben altında kalıyorum.
Damarlarımda dolaşan kan, koca bir okyanus oluyor ve med-cezirli bir gecenin koynunda ansızın çekiliyor kanım, belki de son gecem ve ben ölüyorum.
Deli bir fırtına kopuyor ruhumun derinliklerinde ve beni yaşama bağlayan her bir parçamı ustaca savuruyor oradan oraya.
Sancılar çeke çeke eksiliyorum kapanmak bilmez derin yaralar eşliğinde ve kan kırmızı güller deriyorum tenimden.
Beni sana, seni sana anlatacak ne çok cümlem var bir bilsen…
Ama boşver!
Sen kan kırmızı gülleri bil yeter…!
Canan Türkarslan Kiraz