Sonu gelmeyen,
Bir ömrün hapsinde,
Yirmi bir yıl,
Milyonlarca kelime,
Binlerce insan,
Ve yüzlerce şiir biriktirdim,
Ne kadarda yorgunmuşum aslında,
Uyuyup uyanmak bile,
İnsanın ömründen,
Bir parça koparıyormuş,
Belki son yıllarım,
Belkide son kez gökyüzüne bakıyorum,
Özgürlük terk ediyor yavaş yavaş ruhumu,
Gururlu ve mağrur bir gözyaşı,
Düşüyor gözümden,
Ve o sihirli kelimeler şiir oluyor,
Ne kadar yaşarsan o kadar gözyaşı,
Diyor aklım kölelikten.
Kemal Ruhsar