Sabah-akşam hayaline sarılıp
Kendi kendime konuşuyorum.
Bu gidişat hiç hayra alâmet değil…
Galiba sahiden deliriyorum!
Vaziyetimin çaresi bulunur mu?
İnan ki bilmiyorum.
Müphemliğin ortasında bağdaş kurup,
Bir bir benden gidenlere bakıyorum:
Sen, gülüşün ve aklım…
Hepinize sessizce el sallıyorum.
_Emre ÖZKAN_