Çok su taşıdım.
Dünya değirmeninden sırtımda,
Hayat yükünün ezilirken altında,
Seni düşünür kurtulurdum her şeyden,
Varlığı herkes bilmez amma,
Yokluk herkesin kaderinde varmış,
Çok sefer adını söyledim dağlara,
Ve senden mektup uçuran kuşlar,
Artık uğramaz oldu buralara,
Belki içli ağlıyaşlardan,
Belki de savaşlardan,
Korktuğu için gelmezler,
Diye düşünürdüm,
Aklıma başka türlüsü gelmezdi,
Çünkü ben sensizlik nedir bilmez,
Yoklukla küs yaşardım,