Şiirlerimden Göçüyorum
Hıncahınç duygularımla
Issızlığa, sessizliğe koşuyorum!
Israrla dalaşmayı,
Binbir gürültü münakaşayı
Kendimle dahi yapmak istemiyorum.
Sıkıldım olur olmaz bağırmaktan.
Bunca eziyet lüzumsuz.
Bana da yazık, kaprisimi çeken duvarlara da…
İşin aslı şu ki:
“Kendimden, şiirlerimden göçüyorum.”
Temelli bir gidiş bu!
Aşktan kaçış, senden saklanış değil…
Ölmek veya yeniden yaşamak hiç değil!
Fotoğrafların kaldırılma,
Türkülerin de susma vakti…
Daimî istirahate ihtiyacım var.
Refakatçim “YALNIZLIK” olsa kâfî…
_Emre ÖZKAN_