Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar aşklarımı anlatabildim mısra mısra.
Gönlümden dudaklarıma oradan kaleme;mürekkep olup yazabildim beyaz kağıtlara…
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar yaşadığım sandığım bu dünyada,
Aslında yokmuş gibi olduğumu şimdilerde anlıyorum.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar kalp atışlarım hiç bu kadar ahenk içinde değildi.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar dinlediğim en güzel şarkıların bir “baba” deyişinle karga kesileceğini bilemezdim.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar dokunduğum ipek kumaşların,
Güzel tenine dokunduğum anda diken kesileceğini bilemezdim.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar yazdığım onca şiir,
Güzel gözlerine baktığımda silip gideceğini bilemezdim.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar mahsum bildiklerim,
Bir “gülüşünle” nasıl gaddar olduklarını bilemezdim.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar yaşanılan acıların,
Bir “Ahh” deyişinle bal şeker olacaklarını bilemezdim.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum.
Şimdiye kadar biriken hüzünlerin,
Bir damla bir boncuk “gözyaşınla” düğün olduklarını bilemezdim.
Kızım nasıl başlanır söze bilemiyorum,
Şimdiye kadar kimseleri sevmemişim seni sevdiğim kadar.
Kızım nasıl başlanır söze biliyorum.
Seni çok seviyorum babasının gülü.
Mazlum Aydemir