Ölüm Artık Ölüm Kokmuyor
İskeletine mahkum ruhum, ölümün kapısını aralamasını bekler
Beden keyfi duygulara gebe, ruhunun teslimiyeti en büyük dert
Bir karenin içinde düşünceler bulutu, keyfi dolaşır oldu serseri bulutlar!
Sabah güneş benimle doğdu; ben ölünce ışık artık ışık olmuyor,
Ruhum bedenimin acılarıyla sancıdı durdu, ölüm artık ölüm kokmuyor.
Eserde kullanılan fotoğraf
Fotoğraf: Merve Nur Şahin
YouTube kanalımıza abone olabilirsiniz: Edebi Alem
Mükremin bey çok felsefi düşünceler barındıran bir paylaşım olmuş. Işık artık ışık olmuyor ve Ölüm artık ölüm kokmuyor düşündürücü bir bakış açısıyla insanın kendini kaybettiğinde artık bir şeylerin anlamını da yitirdiğini hissettim.
Kaleminiz hep varolsun
Kıymetli yorumlarınız için teşekkür ediyorum Aliye Hanım. Her okurun bir eserden farklı anlamlar çıkarması edebiyatın güzelliğini gösteriyor bizlere. Var olun.
Bir gizlilik var şiirinizde her okuduğumda farklı bakış açısı buluyorum kaleminize sağlık
Bu eserin sizlerde bu hissiyatı oluşturmasına memnun oldum. Teşekkür ediyorum.
Sanki Albert Camus şiir yazmış da bizlere sunmuş kapalı ve derin manası var. Okuyanı düşündürüyor. Kaleminize sağlık
Albert Camus gibi büyük bir kalemin muhatabı olarak anılmak ve eserin düşündürücü nitelikte olduğunu hissetmeniz mutluluk verici teşekkür ediyorum. Bu eserde duyguların en yalın halini kaleme alarak kendim adına bir ilki gerçekleştirdim. Yakın gelecekte farklı tarzda eserler kaleme almaya devam edeceğim inşallah.
Okuyanları düşündüren tarzda özenle kaleme almışsınız Mükremin bey. Felsefe/edebiyat bir arada …
Yüreğinize sağlık
Kaleme aldığımız eserlerle düşündürebiliyorsak ne mutlu bizlere. Teşekkür ediyorum.