Haksız Haklılık
” Kime sorsan seviyor zaten” diyordu Can Yücel yaşadığımız zamana baktığımızda bana göre o kadar haklı bir deyişki… “Bana göre “diyorum çünkü aksini iddia edenler azımsanmayacak bir çoğunlukta olduğu için “Kime sorsan haklı zaten demek geliyor içimden.”
Evet herkeste bir haklılık çabası almış başını gidiyor bu çağın cahilliği mi, hissizlik mi bilemiyorum. Çoğu zaman bir fikir üzerine tartıştığım insanların konuyu hangi amaç uğruna anlatmaya çalıştığına bakıyorum.
Doğruyu savunmak mı ?
Bana göre haklılık mı ?
Sadece haklı olmak mi?
Haklı olduğunu göstermek mi ?
Emin olun bu sorular karşıdakini niçin dinlemem gerektiği konusunda önemlidir benim için…
“- ben seviyorum herşeyi yapabilirim , isteyebilirim ,seviyorsam benimdir, daha ne olsun ötesi yok “diyen birisine sahiplenme duygusunun kendine göre bağımlı haklılığı diyebiliyorum…Bazen de
“-terk etmeliydim kendimce haklı sebeplerim vardı” kaçamak gözlerin rahat sözlere gizlenmiş bahaneler ile süslenmiş kendince haklılığı ,ne diyebilirim ki…
Önemli olan şey haklı olmak mıydı acaba ?
Hadi çoğaltalım haklılıkları
“O bir mülteci bizim vatanımızda ne işi var, yemesin içmesin çalışmasın defolup gitsin , hatta ölsün banane bundan ” diyen insanlara sormak istiyorum
isar ruhunuz nereye gitti…
“Daire 5 ‘e taşınan kişi ermeni asıllıymış kim izin vermiş bana sordunuz mu istemiyorum çıkarın gitsin ” diyen apartman sakinine(!) gurbette ekmek peşinde koşan vatana ,sılaya hasret ,uzaklarda yaşamak zorunda kalan, eş ,dost ,akrabalarımızı unutturan hangi haklı sebep olabilirdi acaba?
“Biliyor musun sizin çırak kürdmüş kesin teröristtir çıkar işten , uzak dur. nolur nolmaz..” sözleri hangi ırkçılığın gizli silahının haklılığı ?
Biz ki kapıya geleni Hızır bilmiş , Allah’ ın misafiri diyip ikramda yarışa giren , gayri Müslim olsa bile kucak açıp aynı sofrada oturup aynı göz yaşını dökmüş beraber yaşamış beraber ölmüş bir ecdadın evlatları değil miyiz ?
Biraz daha ileri gideceğim
-Yoldan geçerken samuray kılıcımı kullanmak istedim çünkü savunmasız bir kadındı… o an öyle istedim ” diyen zavallıya , haykırışlarımı yutkunarak bunu kendine hak görebileni hangi haklı caniliğe sığdırabilirim ki
-dünyanın çirkinliğinden habersiz daha beş yaşındaki bir kız çocuğuna, kadın gözüyle bakıp” bayan”diye hitap ederken idamlık zihniyeti kendine hak göreni hangi ruh hastalığına bağlayabilirim ki
-ömrünü evladına adamış bir annenin -senin annen senin annen – diyerek evlatları arasında iteklenip istenilmemesinin haklılığını hangi hayırsızlığa yakıştırmalıyım ki
Ah ahh …O kadar çok acı örneklerle doluyuz k; imanı sadece 5 vakit namaz ile bitirmiş , empati yeteneğini kaybetmiş ,ön yargıları at gözlüğüne takılmış bakış açısı âmâ olmuş, ben dürtüsü ile kalbimizin sesini unutmuşuz malesef …
Hep haklıyız değil mi ?
Bırakın artık haklı olma çırpınışlarını
Ortada bir doğru var ; bizleri diğer canlılardan ayıran manevi duygularımız…
Asıl yapı taşlarımız olan vicdanı, merhameti, sevgiyi vb. nerede unuttuk, ne zaman kaybettik? Ne ağacı, ne hayvanı, ne de insanı sevemeyen değerlerini kaybeden ve yaradılış gayesini unutan insanlar mı olduk ?
Ortada bir doğru var evet ; “Sadece insanım ben “rengine , diline, dinine , ırkına , cinsiyetine, statüsüne değil, insana insan gözüyle bakmadığımız sürece hiç bir zaman insan olamayacağız gerçeği…Ortada bir doğru var ; asıl dikkate almamız gereken ve ayrım yapacağımız tek gerçek ve en önemli husus “iyi ve kötü” kavramıdır
Ama ‘lar , Fakat’ lar…bu gerçeği kapatmanın bahanesi olamaz ki…
Hak ‘ kı unutan insan ,
Kendini Hak zanneden ,
Nisyanın haklılığına gömülüp kalandır….
Sen – Ben ayrıştırmasını bırakıp
Ben ben ben narsizliğini soyunup
Ortadaki alev alev yanan bir doğru varken
Ve dünya yaşanmaz bir hal almışken
Bırakın isli haklılıklarınızı , neye yarar ki…
Bu metin ben de, her cümleyi okuduğumda, bir sonraki merak ederek daha fazla okuma isteği oluşturdu. İlk olarak insanların fikirlerini niye ileri sürdüklerini tartıştığınız bölüm, bence çağımızın özellikle de toplumumuzun analizi yapılarak yazılmış bir bölümdü. Farklı fikir gruplarına girdiğimizde herkesin kendini ifade etme biçimi ve ifade etme sebebinin farklı olduğunu gözlemleyebiliyoruz. Bunu, kaleme aldığınız bu metinde gayet güzel açıkladığınızı düşünüyorum.
Daha sonrasında Irkçılık, Kadın Hakları, Çocuk Hakları gibi aslında her birine farklı metinlerde yer verilmesi gereken konuları bir metinde kaleme almanız, bana kalırsa ilk ele aldığınız konunun etkisini düşürmektedir. Başka bir deyişle, insanların ilgisini burada 4’e 5’e bölmüş oluyoruz. Böylelikle her konu hakkında çok az bilgi edinilebiliyor. Burada ilk başladığınız konudan devam edip, daha sonrasında başka eserlerde diğer konulara değinmeniz ilk vermek istediğiniz mesajın gücünü artıracaktır diye düşünmekteyim.
Burada betimlemeler ile vermek istediğiniz mesajın etkisini artırmak istemişsiniz ancak bence bunun aksine ilgi farklı yerlere dağılmış. Her bir örneğinizde haklılık kavramına yer vermişsiniz ancak
Fikirlerin Haklılığı
Irkçılığın Haklılığı
Katilliğin Haklılığı
Çocuklara Verilmiş Zararların haklılığı
(sizin de ifade ettiğiniz gibi böyle bir şeyin haklılığı olamaz zaten ancak bu durumu gerçekleştiren insanlara ilişkin söylüyorum)
Gördüğünüz gibi ortada bir “haklılık” var ancak neyin haklılığı? Ortada birden fazla konu olunca da metin bütünlüğü konusunda ben de endişeler oluşmuyor değil!
Ya da bu konuların hepsini kapsayan bir makale kaleme almanız gerekiyor. Çünkü her konu kendi başına sayfalar kaplayacak kapsama sahip.
Tekrar ifade etmem gerekirse, kaleme aldığınız metni çok beğendim. Söylediklerimi yalnızca bir okur tarafından yapılan yorum olarak değerlendirip, başka okurların da fikirlerini almanızı tavsiye ederim.
Kaleminize sağlık…
Teşekkür ederim .. Eleştiri ,yorum ve tavsiyeleriniz kıymetli benim için. Tekrar teşekkürler
Yaşadığımız bu çağı anlatmışsınız, iyi ki anlatmışsınız! Öyle bir çağ ki kimse kimseyi tanımıyor, tanıyamıyor. Herkes birbirinden nefret ediyor. Sevgi nerde kaldı? Kalp krizi geçirdi herhalde(!) Aldım başımı gidiyorum bende. Kanayan yaralarımıza dokundunuz bu yazıyla…
Affınıza sığınarak bir eleştirim olacak. Yazı kurallarıyla ilgili biraz daha dikkat ederseniz tadından yenmez. Kaleminize sağlık.
Bu arada Mükremin Bey’in söylediklerine de katıldığımı belirtmek isterim. Konuların hepsi çok detaylı ve ayrı ayrı ele alınacak güçteler.
Teşekkürler…
Haklı bir yazı olmuş.
Okuyunca Walt Kelley paradoksu aklıma geldi:
“Düşmanla karşılaştık ve o biziz.”
Haksizlar için haksız bir tutum olan “otekilestirme” olmazsa olmazdır ve insani bir tutumdur.
Haklılar için “öteki” zenginliktir.
Kaleminize sağlık!
Teşekkürler