Yalnızlıklar Ekspresi
Sisli bir sessizlik sarmış tren garını,
Elinde biletleri ile dikiliyor yalnızlıklar.
Gitmek için bekliyorlar fakat belirsiz son durakları,
Ne gidecekleri yeri seçebilmişler ne de varacaklarını.
Kader ne söylediyse o olmuş durup yapacakları.
Ne aldılarsa hayattan onunla dolu bavulları.
Derin sızılar, yarım mutluluklar ve berrak gözyaşları.
Belki bir kaç parça da insanlıktır taşıdıkları.
Fakat yük olmaz hiç, biri hatırladıkları kadar ve unuttukları,
Her durakta giderek artar bilinen gerçeklerin izbe ağırlığı,
Sona yaklaşanlar ölüm zanneder yolun biraz ötesinde gördükleri beyaz ışığı,
Fakat kimse bilmez hikmetine kifayet edemedikleri bu sırrı,
Yalnızlıklar Ekspresi acı veren sonlardan taze başlangıçlara ulaştırır yolcularını.
Şiirime değer verip paylaştığınız için çok teşekkür ederim.
Böylesine güzel bir eseri bizlerle paylaştığınız için övgüler size ait. Şiir yazabilmek; edebiyat bilgisi, yaşanmışlık, genel kültür… ve sayıp sayamayacağım binlerce şey istiyor. Bu şartların her biri, bir arada bulunduğunda şiirlerini binlerce kez okuduğumuz insanlar ortaya çıkıyor. Umarım bizlerde zaman içerisinde varsaydığım şartları yerine getirebilir ve ölümsüz şiirler kaleme alabiliriz.
Kaleminize sağlık, tebrik ederim…
Bu şiiri kendime armağan ediyorum. Kısa bir süre önce yaşadığım ve düşündüğüm şeylerin kaleme dökülmüş halini görüyorum. Bir kez daha aynı duyguları paylaşıyor olmak yalnız olmadığımı hatırlatıyor. Ellerinize sağlık
Bence bu böyle son bulmalı.
Bu eser başlangıç olsun devamını dört gözle bekliyorum.
Kaleminiz daim olsun
Hem anlam olarak hem biçim olarak çok hoşuma gitti yazınız. Ellerinize sağlık