Ufuk
Yolumu yadsınamaz gizler içine sakladım
Mihengin ışıltısını yayacağım kozama gömüldüm.
Günlerin uçuştuğu bir devrimle uyanacağım asrı yâd ederek…
Kırmızı gerdanlı ahuyu mavi eşarba sardım.
Ki sürünen bu matemim yerini miladıma bıraksın.
Yitirmeyeceğim beni, kutsal bir doğuşla var olmaya geldim.
Ben, sınırları çizilmiş bileklerden intiharla
Ben, var olmaya başlıyorum.
Dilruba Şahin
“Görültü“yü okudunuz mu?
