Gece Sağanağı

Gece Sağanağı

Gece sağanağının ardına saklanmıştı. Var olduğu anın itiraflarından kaçıyordu. İncecik yay gibi kaşları duymak istemedikleri ile öylesine gerginleşmişti ki bal mumu kıvamındaki gözleri yusyuvarlak olmuş ve sadece o ana asılı kalmıştı. Kaçıyordu, genç kadın sadece kaçıyordu! Küçücük odasında minicik bir böcek gibi sığındığı tek kişilik yatağına kıvrıldı. Dizlerini karnına kadar çekti, ufaldıkça ufaldı. Anda takılı olan gözlerini şimdi de şiddetli biçimde yumuyordu. Ne yaparsa yapsın, olmuyordu. Kaçtığı o şey tam da boğazının ortasına gelmişti. Nefesini esir aldı, burun delikleri şişti, alnı daraldı.

Ellerini yumruk yapmıştı, bükülen parmakları avuçlarının orta kısmına kadar dayanıp tırnaklarıyla ağır ağır ayalarını delmişti. Olmadı, kaçamadı ve bir hıçkırık balon patlatır gibi batırdı iğnesini kalbine. Tüm kaburgalarına çığ düştü sanki. Yankılandı zihinden taşanlar. Sarsıldı, titredi ve gece sağanağına fırtınasından kopup gelenleriyle eşlik etti. Kaçamadı, genç kadın. Gün doğacaktı, kaldığı yerden hayata devam edecekti. Zoraki tebessümleri ile zihnine kelepçe vuracak ve gün boyu olan mahkûmiyetinden çıldıran düşünceleri yine bir önceki gecede olduğu gibi taarruza geçecekti. Ya herkes gibi hayata geç kalmamak için biçilen rolünde sıradaki görevini yerine getirecekti ya da veda edemediğine belkilerle sarılıp bekleyecekti. O ne kaçabildi ne de beklemekten vazgeçti. Birçoğu gibi yaşıyormuş gibi yapsa da onun kaçamadıkları aslolan kendisiydi.

Sibel Gidici

Eserde kullanılan fotoğraf Ayşen Eren tarafından çekilmiştir.