Camındaki Sen
Bir gece vakti, fırtınadan salınmış bir rüzgâr fısıltıyla okşar pencereni. Hayata dair özlemini yoklar, yaşama sevincine değer geçer. Bazı geceler de ne o özlemi ne de o sevinci bulamazsın.
İşte o zaman hafiften ruhun üşür, etrafını saran havayla birazcık savrulur. Belki bir buluta tutunur veya bir yağmur damlasında yönünü bulur. Fakat her ne olursa olsun senden bir parçayla yeryüzünde dolanır durur. Bazen bir hüznünü alır, bazen de bir sevincinle kaynaşır. Hasretini sarar, özlemini yoklar. Bunu sen seçemezsin fakat en derininde hangi hissi yaşatırsan meltemin onu bulur. Seni o histen tanır.
Kaçamazsın o tanıdık esintiden. Teninde gezinen o tanıdık histen geçemezsin. Bırak savrulsun ruhun, can bulsun hislerin. Arkada çalan bir melodi ruhunu titretsin. Rüzgarının soğuğuyla alakalı olmadan ürperdiğini hisset.
İnan, üşüten her rüzgâr bir parça sen taşır.
Dilara Öztürk
Eserde kullanılan fotoğraf Ayşen Eren tarafından çekilmiştir.
Dilara Öztürk’ün kaleme aldığı “Son Nefes” adlı eseri okudunuz mu?
