Issız Ruhun Sokakları
Ben gecenin dördü beşiyim. Soğuktan vücudunu kaskatı kesecek ayazlarım var. Öfkenin yaktığı ellerini, ateş saran parmak uçlarını titretecek rüzgarlarım var. Yüzüme baktığında gözlerimi dolduracak yağmurlarım var pınarlarımda. Bütün bunlardan sonra sakinleşecek olan ruhuna, benzersiz kar tanelerim var. Sen sakinleştikçe coşacak fırtınalarım ve bu fırtınalarda gizli intikam arzum var. Masumiyetin yanında olacak ve seni asla affetmeyecek bir kinim var. Bir daha bakma yüzüme çünkü bende kar kış var. Aradığın yazı yaşatmam sana.
Kaldırım taşlarının kenarlarında solmuş çiçeklerim var. Binbir zorlukta renklendirdiği taşların, nefesini kestiğini düşündüğüm çiçeklerim. Aynı kaldırımlarda rengarenk, buruşmuş ve ıslanmış kağıtlarım var. Hepsi başka ruhların kırgın parçaları, ulaşmamış mektupları. Onlar benim sokaklarımın kalp kırıklıkları. Yarısı yanmış fotoğraflar var, tekerlek izlerinin üstünde. Ateşi ezilerek söndürülmüş anılar… Köşe başlarında yere fırlatılmış, zamanı bilinmeyen yapma çiçek buketlerim var. Kim bilir kaç gönül alınamamış. Kim bilir, kaç kırık kalp var sokaklarımda. Çok güzel söz duydu sokaklarım, boş yalvarışlar arasında. Gitme diyeni de çok gördü, kal deyip gideni de. Bu yüzden inançsızlıklar var duvar diplerinde. Bunların ardında çok gözyaşı var, birbirine karışmış.
Hoşgörülü sokaklarımın dört mevsimi de sonbahar. O yüzden gelme bana. Beklediğin nevruzu sağanak olarak görür, sen dayanamazsın. Hiç o kadar güçlü olmamıştın. O güç sadece benim sokağımda yürürken başını kaldırıp gördüğün gökyüzünde var. Bende var.
Bitirmek istediğim her şeyin bir sonu var; hoşça kal.
Eserde kullanılan fotoğraf Ayşen Eren tarafından çekilmiştir.
Bir Yorum
Yorum Gönder