Hayata Sesleniş
Hayatla röportaj yaptığımı gördüm rüyamda. Sakince zamanın var mı diye sordum. “Benim zamanım sonsuzluk” dedi gülümseyerek.
İnsanlar nasıl sence diye sordum. “İnsanlar deneyimli olmak istiyorlar ama daha sonra deneyimin faturasını ödemek istemiyorlar. Bilginin efendisi olmak istiyorlar ama ondan önce çalışmanın uşağı olmak gerektiğini bilmiyorlar. Gelecek için endişelenmekten hem geleceği hem de şimdiyi yaşayamıyor. Kendilerini bana kaptırıyorlar oysa benim fani olduğumu düşünmüyorlar.
Peki insanların neleri öğrenmelerini isterdin diye sordum.
“İki insanın aynı şeye bakıp farklı şeyler görebileceklerini öğrenmelerini isterdim. Zamanın kıymetini geç olmadan anlamalarını, yalan sevgiler yerine gerçeklerle yaşamalarını, başarıya dikenli yollardan ulaşılabileceğini öğrenmelerini isterdim. Benim gizemli ve bir o kadar da sahte olduğumu öğrenmelerini isterdim. Her zaman gerçeklerin ortaya çıkacağını öğrenmelerini isterdim.
Peki, benden ne istiyorsun?
“Senden kendin olmanı istiyorum. Yoksa başkası olurdun. Bu söylediklerime ihtiyacın olduğunu bil, yoksa yanında olmazdım. Ve benim değerimi, biricikliğimi bil. Benden önemli hiçbir şey yok. Yaşama sevinci olmadan yaşanılmayacağını bil ve hadi beni bir kere de olsa sev. “
Bu sözlerin içimde, dışımda her yerimde gezindiğini hissettim. Evet, hepimiz hayatın yansımalarıydık bir nevi. Kendimizi sevebildiğimiz kadar hayatı sevebilirdik ancak. Ne daha az, ne daha fazla…
Gizem Kütüksöken
Eserde kullanılan fotoğraf Ayşen Eren tarafından çekilmiştir.
Gizem Kütüksöken’in kaleme aldığı “Eşsizsin Sen” adlı eserini okudunuz mu?
Birini seviyorsan her yanıyla iyisiyle kötüsüyle herşeyiyle seveceksin bir ömür boyu seveceksin sen oylemiydin