Mizahlı Acı
Annemin sesindeki burukluk gibi
kırgındım hayata
delirmişim de görmemişim olan biteni
her şey ne kadar heybetli
bir ben küçük, bir ben yeksan
gözlerimden akıyor çaresizliğimin haykırışı
annemin sesi kadar yılgınım
yakmışım uçlarını gönderilmemiş mektupların
Mühürlüyor kaderimi
nefesini dinlemek istiyorum dünyanın
bir ağacın gölgesinde dinlenerek
şu köhne hayatın çırağı kim ustası kim
yolu nerede yoldaşı kim
Düşünüyorum çırpınıyorum
büyüyor denizlerim
yasakların kadınıyım
Yas tutar Ak giyerim
Mizahla oyalanır acılarım
Özge Koçak
Bir Yorum
Yorum Gönder